Recenzja - HMS Naiad, GPM, skala 1/200

Jejku, jak ja lubię kształty tych okrętów...!
Są przepiękne. Klasycznie brytyjskie, wszystkie krągłości na swoim miejscu, gdzie trzeba ostry zarys, gdzie trzeba - miękka obłość. Wieże, nadbudówki, maszty, wszystko takie jak trzeba i tam, gdzie trzeba. Pyszności.

Kiedyś, dawno temu, sklejałam model "Dido" z MM, opracowany przez Andrzeja Kraśnickiego. Sklejał się świetnie, jak wszystkie modele Andrzeja. I od jakiegoś czasu marzyłam po cichutku, czy może ukaże się nowsze opracowanie? Dokładniejsze, o współczesnej grafice...? No i nareszcie... Jaś doczekał!

Autor wycinanki - Roman Cholewiak. Klasa sama w sobie. Format wycinanki A3. Karton gładki, biały, miły, dość wiotki.

Rysunki montażowe - normalna, staranna kreska. Wiele razy już wspominałam, że jestem ze starej szkoły, uczyłam się modelarstwa na typowych, starożytnych rzutach, i współczesne nowomodne rendery uważam trochę za przerost formy nad treścią. Tu mamy coś, co bardzo lubię, czyli dużo rysunków, dużo detali, cienka kreska, czytelny opis. I zestawieniówka na koniec. Pięknie.

Szkielet drukowany na miękkim offsecie, dzielony klasycznie, na wodnicy. Ilość wręg wydaje mi się wystarczająca, ale w tej materii to ja nie jestem autorytetem, ja i tak wywalam w pieruny część podwodną, a resztę zmniejszam do 1/400, więc siłą rzeczy potrzebuję mniej szkieletu, żeby całość była sztywna.

Uwaga: w modelu jest zaprojektowana podstawka! Cenne.

Arkusze z częściami:

Pokład jest, jak dla mnie, ekstatycznie piękny. Kolory kamuflażu spokojne, zgaszone, takie jak lubię. Troszkę z niepokojem popatruję na siatki szalupek - ale może jak zwykle niepotrzebnie kwękam (ja zazwyczaj marudzę przy szalupkach, taki feler). No i dużo tych arkuszy, dużo detali, dużo pysznej zabawy...
Arkusz z podstawką, zapasem koloru i szablonami. Szablonów też na szczęście sporo. Bardzo dobrze.

Koncepcji na ten okręt jeszcze do końca sprecyzowanej nie mam, chociaż kumpel (ZbiGu) namawia mnie, aby lekko Naiada przerobić i przedstawić go jako HMS Ulisses z powieści MacLeana, w tegoż Ulissesa ostatniej szarży. No cóż. Zastanawiam się...