Mitologia słowiańska

Odcinek kolejny. Dziś praca Dorotki.
Wielkie, wielkie dzięki!

Wybrałam wilkołaka, płanetnika, błędne ogniki i krasnoludki. Wymyśliłam sobie temat: "Dawne Dni przeminęły. Nadchodzą Dni Nowe...". Bo nawet do tematu o mitologii słowiańskiej można wcisnąć Tolkiena... 

 

To teraz jadę z symboliką. Miasto to technologia, coś nowego, odkrycia, a przede wszystkim - nauka. Czyli coś co próbuje ogarnąć nieogarnięte, powciskać to do ładnych oznakowanych pudełeczek i zostawić. Chmurki, niebo, zachodzące słońce - to zmierzch, kraniec czegoś dawnego. Można też uznać, że słońce wschodzi - ja nikomu nie bronię, bo w sumie sama nie wiem jakie ono jest.  Ale wtedy będzie oznaczało świt, rozpoczęcie techniki, nauki, całego współczesnego świata. Las to schronienie, ale stające sie po trochu więzieniem. Ta roślina na kamieniu to miał być zwiędły kwiat paproci, oznaczający - tak jak słońce w pierwszej werski i niebo - koniec, wyschnięcie źródła tego ducha Dawnych Dni. Przedstawieni na rysunku to ostatni przedstawiciele religii Słowian. Jeden ognik zostaje w tyle - nie ma już siły by istnieć dalej. Za chwilę zgaśnie, zamieni się w kupkę popiołu rozwianą przez wiatr. Wilkołak wyje Ostanią Pieśń. Na kamieniu siedzą krasnoludki - dziadek i wnuczka, Senior opowiada dzieje świata mitologii słowiańskiej. Pociesza wnuczkę, Po wybrzmieniu ostatniej nuty odejdą wszyscy i nie wrócą, aż nie odmieni się Czas...