M7 Priest

Z podziękowaniem dla Andrzeja.

Po wybuchu II wojny światowej amerykańscy obserwatorzy zdali sobie sprawę z potrzeby posiadania samobieżnego pojazdu artyleryjskiego z odpowiednio dużym działem nadającym się do wspomagania operacji piechoty. Wcześniejsze doświadczenia z pokazały, że taki pojazd musi być opancerzony i mieć podwozie gąsienicowe. Został on uzbrojony w haubicę M1A2 kalibru 105 mm i wielkokalibrowy karabin maszynowy kalibru 12,7 mm; brytyjscy żołnierze nazywali te wozy PRIEST, kojarząc stanowisko strzelca z kazalnicą kościelną. Pierwsze seryjne wozy były gotowe w pierwszych dniach kwietnia 1942 roku. Do tamtego czasu zbudowano łącznie 2814 "Priestów". W toku produkcji wprowadzono pewne zmiany. Najbardziej widoczną było zastąpienie trójdzielnej, przedniej, dolnej części kadłuba częścią jednoczęściową. 90 pojazdów dostarczono brytyjskiej 8. Armii w Afryce Północnej w połowie 1942 roku. Trafiły one do 11. Pułku Artylerii Polowej Królewskiej Artylerii Konnej z 1. Dywizji Pancernej, który użył ich pod EL Alamein. Kolejną jednostką wyposażoną w te pojazdy był 24. Pułk Artylerii Polowej Królewskiej Artylerii. Brał on udział w walkach na Sycylii, we Włoszech oraz pod Anzio.

Załoga składała się z 7 ludzi, zapas amunicji zawierał 57 nabojów, uzupełniony był karabinem przeciwlotniczym z zapasem 300 nabojów.

W okresie powojennym działa PRIEST służyły w armii amerykańskiej do połowy lat 50tych.

Przedstawiony model 1:72 pochodzi z ukraińskiej wytwórni UNIMODELS.