Inbox - Tamiya - German Battlecruiser Gneisenau - skala 1/700

Historia rodzinna.

Nie cierpię szkopstwa. Nie toleruję hitlersyńskich pojazdów, figurek, samolotów, okrętów - no chyba że pokazanych jako zdobyczne albo wraki. Na kajzerowską flotę też mi się to rozciąga, choć czasem potrafię się zmusić i zbudować jakiegoś XIX-wiecznego niemieckiego pokracznego okręta. No ale to tutaj? Hitlersyństwo najczystszej rasy?

Moja mama, rocznik 1940, urodzona i zmarła w Gdyni, opowiadała mi o swojej pierwszej, wielkiej, licealnej miłości. Chłopak miał na imię Alek lub Olek, nazwiska nie znam, chodził z mamą do klasy albo klasę wyżej, do V LO na gdyńskim Oksywiu. Ze zdjęć w rodzinnym albumie patrzy chmurny, blady młody inteligent w typie powstańca z batalionu Parasol lub Zośka, jasnowłosy nordyk, jeszcze nawet niemuszący się golić. Mieli z mamą po 16-17 lat i zdaje się, że byli w sobie nieprzytomnie zakochani.

Rozstali się jeszcze w liceum albo na samym początku studiów. Nie do końca wiem, kto kogo rzucił. Alek krótko potem zginął w wypadku, w jakichś niewiarygodnie głupich okolicznościach. Mama całe życie wspominała go jako swoją największą miłość.

I teraz, gdzie tu miejsce na hitlerowski krążownik? Otóż Gneisenau został w marcu 1945 r. zatopiony przez Niemców u wejścia do gdyńskiego portu. Ostatecznie podniesiono go i usunięto na złom w 1951 roku.

Gneisenau

Co ciekawe, mama uparcie twierdziła, że mając lat 16-17, w liceum zatem, chadzała zimą z Alkiem "na wrak". Co nijak nie chce się zgodzić z oficjalną chronologią, bo znaczyłoby, że Gneisenau leżał jeszcze u wejścia do portu w latach 1956-57.

Nie rozstrzygnę już tego. Mama zapamiętała, że chodzili z ukochanym na wrak. O, mniej więcej wedle tego zdjęcia:

(fotka z netu, ale całkiem ładnie pokazuje sytuację).

Pomysł, żeby zrobić dioramkę z Gneisenauem, moją mamą i Alkiem ;) chodził za mną od lat. Tak nienachalnie, niemniej uparcie. Aż wreszcie w lipcu 2020 znienacka trafiłam w sklepie modelarskim stary model Gneisenaua. Tak, wiem, w bliskich zapowiedziach jest nowy, wypaśny Flyhawk. Nie potrzebuję go. Ze zdjęć widać, że Gneisenau jest rozszabrowaną bryłą, i Tamka do tego celu całkowicie wystarczy. Choć jest starsza od węgla i brzydsza od praobleńców.

Instrukcja z historią okrętu:

Części. Obciążnik, czarna plastikowa linia wodna, kadłub.

Deskowanie pokłdu? A co to jest?

Burty za to akceptowalne.

Ramki z częściami. Tak dość... oszczędnie, prawda...

Obrzydlistwo, czyli hakenkreuz, wyryty na fordeku:

Ten grill komina...

Rufa jako oddzielny element:

I jeszcze kiedyś tam dokupiłam lufki art. średniej, ale zdaje się, że mogą mi się nie przydać, bo z wraku dość szybko zdjęto całe uzbrojenie:

Reasumując: na wypalony wrak to stara Tamka nada się idealnie. I-de-al-nie.