Inbox - Ignis Art - Wiedźma - skala 1/10

The One Who Knows, jak napisano w legendzie. 

Ja bardzo lubię rzeźby Ignisa. Niby gołe baby, znaczy panie jakieś takie niedoubrane, a przecież wyglądają bardzo niewinnie w tym swoim niedoubraniu. Poza tym są genialne jakościowo, bardzo delikatne i czułe, świetnie się malują. Czego chcieć więcej?

I oto kolejna. Wiedźma. Wersja piękna i młoda. 

Wielkie, twarde pudło. Jak zwykle. W środku masa gąbki i starannie zapakowane części figurki. 

Kartonik z opisem i certyfikatem:

Bonusik, czyli dwie naklejki. 

Części:

Tym razem kompletnie nie przemawia do mnie autorska wizja z boxarta. Jakaś taka discopolowo plastikowa, sztucznie wykreowana na tajemniczość i groźność. Dodatkowo, na boxarcie mamy twarz nastolatki (albo najwyżej dwudziestki), a rzeźba to już pani po trzydziestce. I zwróćcie uwagę na zgorzknienie w rysach, zwłaszcza w układzie ust. Jak na nią patrzyłam, pomyślałam: "wypalenie zawodowe"...

Strasznie za to podoba mi się narzutka. Taka babciowa - tak przynajmniej wygląda. Na boxarcie jest bardzo fajnie pomalowana - czarnofioletowa w wielkie, też fioletowe i czarnozielone kwiatowe wzory, tkanina typu obiciowego. Moja babcia miała parę podobnych ;)

Dziwny-ciekawy stanik, zakrywający biust od góry i kończący się golfem wysoko pod szyją. Brzuch goły. Nie wiem, mam ochotę ubrać moją wiedźmę w jakąś obcisłą bluzkę w całości zakrywającą tors. 

Myślę. 

Detale. No ładniutkie, nie powiem. 

Miotła bardziej jak duży pędzelek. Można uciąć pędzel i zrobić z gałązek, ale nie wiem, czy warto. To mimo wszystko jest niebrzydkie. 

Wąż oplatający trzonek miotły. 

Koszyczek, a w koszyczku... liście paproci, muchomorki i ptasia czaszka. Między innymi. 

I dodatek do figurki, czyli butelusia ze szczyptą jadowicie zielonego porostu. Pomyślę nad wykorzystaniem. 

Oczywiście natychmiast ją poskładałam. Grzecznie na postumenciku, nie kombinując za bardzo. 

Już się cieszę na malowanie.